Mdina – dawna stolica Malty, położona w centralnej części wyspy Malta. Siedziba gminy o tej samej nazwie. Jest to średniowieczne miasto z wąskimi, cichymi uliczkami, położone na wzgórzu, skąd roztacza się szeroki widok na wyspę.

Teren współczesnego miasta Mdina zamieszkany był już w głębokiej starożytności, na początku IV tysiąclecia p.n.e.. Pierwszą warowną osadę założyli tu natomiast Fenicjanie około 700 roku p.n.e., prawdopodobnie z powodu strategicznego miejsca na jednym z najwyższych wzniesień wyspy i możliwie najbardziej odległego od morza. Kiedy Malta dostała się pod władzę Cesarstwa rzymskiego, powstał tu pałac rzymskiego gubernatora. Prawdopodobnie tutaj przebywał też przez pewien czas apostoł Paweł z Tarsu, kiedy w 60 roku n.e. jego statek rozbił się u wybrzeży wyspy.

W 870 roku miasto zdobyli Saraceni, którzy nadali mu jego współczesną nazwę oraz otoczyli je grubymi murami obronnymi i fosą, które do dziś odgradzają Mdinę od najbliższego miasta Rabatu.

W 1091 roku Mdina dostała się pod władzę Normanów. Wiele budynków z czasów średniowiecza zostało jednak zniszczonych podczas potężnego trzęsienia ziemi w 1693 roku. Po tej katastrofie miasto ponownie odbudowano, wzniesiono tu też nową katedrę świętego Pawła, której projektantem był architekt Lorenzo Gafà.

Współcześnie teren miasta wyłączony jest z ruchu kołowego z wyjątkiem samochodów dostawczych, pojazdów służb ratunkowych, karawanów pogrzebowych, pojazdów dla nowożeńców i prywatnych samochodów niewielkiej, kilkusetosobowej populacji miasta. Panuje tu cicha, przyjemna atmosfera, a zabudowa miasta stanowi niezwykłą mieszaninę architektury normandzkiej i barokowej.