Innsbruck – miasto w Austrii, stolica kraju związkowego Tyrol. Położone jest na wysokości 547 m n.p.m. w dolinie rzeki Inn. Liczy około 120 tys. mieszkańców. Około 30 km na południe od miasta znajduje się przełęcz Brenner (1370 metrów n.p.m.).
Miasto było dwukrotnie organizatorem zimowych igrzysk olimpijskich (w latach 1964 i 1976). Innsbruck organizował też Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1933 i był jednym z miast organizujących Euro 2008.
Pierwsze zapiski o mieście pochodzą z 1187 roku i opisują je jako miejsce postoju w pobliżu przełęczy Brenner, najłatwiejszej wówczas drogi łączącej północ Europy z Włochami. Innsbruck szybko się rozwijał i już w 1239 r. otrzymał prawa miejskie od księcia Meranu.
W 1429 roku miasto stało się stolicą Tyrolu i przeżyło swój okres świetności po tym, jak cesarz Maksymilian I Habsburg przeniósł do Innsbrucka swój cesarski dwór. Zostały wybudowane zamki Hofburg i Ambras.
W czasie wojen napoleońskich Tyrol stał się częścią Bawarii, która była wówczas sprzymierzeńcem Francji. Walczył jednak o swoją niepodległość odnosząc nawet spore sukcesy czego przykładem jest zwycięstwo pod Berg Isel, gdzie pospolite ruszenie mieszkańców Tyrolu zwyciężyło połączone siły Bawarii i Francji. Ostatecznie po kongresie wiedeńskim Tyrol i Innsbruck zostały częścią Austrii. W czasie II wojny światowej Innsbruck przetrwał 21 nalotów bombowych (w latach 1943–1945), które spowodowały znaczne zniszczenia w mieście.
ZABYTKI I ATRAKCJE:
1.Zamek cesarski Hofburg – powstał w XIV w. Początkowo pełnił role obronne. Najważniejszy okres w historii zamku to lata 1495–1519 r. W tym czasie zamek został przebudowany na późnogotycką rezydencję cesarza Maksymiliana I, który przeniósł tu swój cesarski dwór. W latach 1520-30 – powstały 3 dziedzińce: duży, mały i kuchenny. W latach 1536-70 Hofburg zyskał barokowy wygląd (m.in. powstały malowidła ścienne na dziedzińcach). W latach 1754-56 Maria Teresa Habsburg dokonała przebudowy zamku na styl rokokowy. Na jej cześć wybudowano kolumnę, na szczycie której znajduje się jej posąg. Rok 1918 przyniósł upadek monarchii Habsburgów. To wydarzenie kończy historię zamku jako miejsca o charakterze reprezentacyjnym. Zamek uznany został za jedną z trzech najważniejszych kulturalnych budowli Austrii obok wiedeńskich zamków Hofburg i Schönbrunn. Cała zabudowa zamkowa obejmuje powierzchnię 26 300 m², jednak apartamenty cesarskie (27 pokoi na 2. piętrze budynku) udostępnione do zwiedzania obejmują ok. 2 150 m². Są wśród nich m.in.: sala balowa (Riesensaal), sale reprezentacyjne (pokój Lothringer), kaplica zamkowa, sypialnie cesarskie, salony (różowy i biały), pokój cesarzowej Sisi (Rodellzimmer), pokój chiński, salon z biedermeierowską kolekcją mebli i wiele innych. W zamkowych pomieszczeniach (np. w sali balowej, gotyckiej i barokowej piwnicy, w kaplicach) oraz na dziedzińcach odbywają się różne imprezy kulturalne.
2.zamek Ambras – położony poza centrum miasta zaliczany jest do najbardziej znaczących zabytków Innsbrucka. Swoje kulturalno- historyczne znaczenie zawdzięcza osobie arcyksięcia Ferdynanda II (1529-1595). Bogate zbiory zamkowe obejmują: zbroje z kolekcji Ferdynanda II, przedmioty codziennego użytku, galerie portretów dynastii Habsburgów od Albrechta III (1349-1395) do cesarza Franciszka II (1768-1835) (dzieła Łukasza Cranacha, Antona Mora, Tycjana, van Dycka i Diego Velásqueza), zbiór dzieł sztuki z okresu późnego średniowiecza oraz salę hiszpańską. Sala hiszpańska powstała w latach 1569-1572 jako sala balowa. Ma 43 metry długości i jest jedną z najważniejszych sal wolnostojących okresu renesansu. Elementami szczególnej wartości są: bogato zdobione okna, 27 obrazów tyrolskich książąt, drzwi wejściowe oraz drewniane, częściowo pozłacane i intarsjowane kaseto.
3.Goldenes Dachl – „Złoty dach” – uważany jest, symbol miasta, znajduje się w Starym Mieście, które jest jedną z najlepiej zachowanych średniowiecznych starówek w całej Austrii. Goldenes Dachl miasto zawdzięcza cesarzowi Maximilianowi I. Powstał z okazji jego ślubu z córką księcia mediolańskiego Bianką Marią Sforza. Dach wykusza zdobi 2738 złoconych miedzianych gontów. Obecnie w budynku tym znajduje się Muzeum Olimpijskie. Obok niego znajduje się Helblinghaus – jeden z najładniejszych budynków Starego Miasta. Obecnie znajduje się w nim hotel.
4.Skocznia Bergisel organizowany jest trzeci konkurs Turnieju Czterech Skoczni. Oprócz tego dwukrotnie odbywały się tu Mistrzostwa Świata i również dwukrotnie – Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Skocznia, na której dwukrotnie zapłonął znicz olimpijski powstała w 1927 r. Bergisel jest skocznią znaną i szanowaną. Ma za sobą liczne przebudowy. Jedna z nich została wymuszona przez okoliczności – w 1941 roku wybieg został wykorzystany jako boisko piłkarskie, kibice zajęli oprócz trybun także wieżę startową. Nie wytrzymała ona przeciążenia i zawaliła się. Zginęły cztery osoby. Odbudowę ukończono dopiero po wojnie.
Późniejsze duże przebudowy miały miejsce przy okazji większych zawodów. W ostatnich latach Bergisel była już skocznią nieco przestarzałą, przed TCS w sezonie 2000/2001 dostała warunkowe przedłużenie homologacji. Wkrótce potem przeszła kolejną gruntowną przebudowę – wiosną 2001 została zburzona. Mimo obaw prace ukończono na czas (co ciekawe, skocznia została oficjalnie otwarta dopiero we wrześniu 2002!). Charakterystyczną bardzo nowoczesną wieżę zaprojektowała Zaha Hadid, pochodząca z Iraku, a więc kraju zdecydowanie „nieskokowego”. Wewnątrz znajduje się m.in. kawiarnia, poza czasem zawodów i większych świąt przez wiekszą część dnia dostępna dla turystów. Bergisel jest skocznią „otwartą”, na którą każdy może wejść lub wjechać za kilka euro. Obiekt ma charakterystyczne położenie – wybieg nie jest płaski, lecz kończy się przeciwstokiem. Taka konstrukcja ma pozwolić skoczkom szybciej hamować – nie ma tu dużo miejsca, bo blisko za trybunami znajduje się… cmentarz, stały powód ponurych żartów na temat skoczni. Obecnie punkt konstrukcyjny skoczni wynosi 120 m. Wielkość skoczni to 130 m. Oficjalny rekord skoczni należy do Svena Hannavalda i wynosi 134,5 m. Jednak najdłuższe skoki na Bergisel oddali Adam Małysz i Daniel Forfang wynosiły one 136m.